Unloveable รักบนเส้นขนาน

เฟย : 'ถ้านายมีความรัก หรือรู้จักรักใครสักคนจริงๆ รักเขามาก มากจนรู้สึกว่าเสียเธอไปไม่ได้ ฉันขอให้ผู้หญิงคนนั้นไม่รักนายตอบ หรือไม่ก็ทิ้งนายไป' 

            นั่นคือประโยคที่ผู้หญิงคนหนึ่งเคยพูดกับผม จึงส่งยิ้มเย้ยหยันให้เธอ และเอ่ยตอบอย่างมั่นใจ

            'ไม่มีวัน'

            'หึ' เธอแค่นหัวเราะ 'อย่ามั่นใจนักเลย ขนาดผู้หญิงธรรมดาอย่างฉันยังปฏิเสธนายได้เลย ผู้ชายอย่างนายมีดีก็แค่หล่อกับรวย แต่สันดาน...เลว' 

...................

            และวันนั้นก็มาถึง กับผู้หญิงคนหนึ่ง ชีวิตเราแทบไม่มีทางโคจรมาเจอกันได้เลย เธอคือเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเป็นคนดี และเธอคือความดีงามที่เข้ามาในชีวิตผมจนไม่อยากเสียเธอไป

*********************

ข้าวหอม : 'น้องๆ' ฉันหันไปยังเสียงเรียก 'มากับเฟยใช่มั้ย?' พยักหน้าตอบผู้หญิงคนที่ถาม 

            เธอบุ้ยหน้าไปทางคุณเฟย แล้วมองกลับมาที่ฉันราวกับประเมิน แล้วก็พูดพึมพำเหมือนพูดกับตัวเอง

            'เดี๋ยวนี้มันเล่นเด็กเลยเหรอวะ สงสัยต้องถูกหลอกมาแน่ๆ' พูดจบก็ยื่นหน้ามากระซิบข้างหูฉัน 'ไอ้หมอนี่มันเสือผู้หญิง ฟันแล้วทิ้งเป็นว่าเล่น ถ้าหนูไม่อยากหมดอนาคตนะ รีบชิ่งก่อนเลย พี่เห็นว่าเรายังเด็กอยู่นะเนี่ยเลยอยากเตือน...' 

            'เรื่องนั้นหนูพอทราบค่ะ' 

            ไม่ทันที่เธอจะพูดจบฉันก็แทรกขึ้นก่อน เธอมุ่นคิ้วเข้าหากันคงสงสัยว่าทำไมฉันรู้แต่ยังมากับเขาจึงรีบต่อประโยคทันที

             'แต่นั่นเจ้านายหนูค่ะพี่'

             'อ้าว! ไอ้เราก็นึกว่าถูกหลอกที่แท้ก็ลูกน้องนี่เอง แต่ระวังหน่อยก็ดีนะ นายนั่นน่ะ ร้ายจะตาย' 

..........

            เรื่องนี้ก็พอรู้ว่าเขาน่าจะพอตัว แต่พักหลังๆมานี่ฉันว่าเขาก็เปลี่ยนไปเยอะนะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นควงสาวๆให้เห็นเลย สงสัยคงจะแอบซุ่มคบใครเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ได้

            ส่วนเรื่องคิดมิดีมิร้ายตัดไปได้เลย เพราะคนอย่างคุณเฟยไม่หน้ามืดตามัวคิดพิศวาสเด็กกะโปโลอย่างฉันแน่นอน

*********************